دعای خیر این محرومین برایم کافی است

گفتگو با جوانان اردوی جهادی که در حال ساخت سرویس بهداشتی برای محرومین بودند.

در زندگی پیشرفته و همراه با تکنولوژی امروز ، هر روز و هر هفته به دنبال خرید یک تکنولوژی جدید هستیم .تکنولوژِی هایی که گاهاً ما را از خود نیزجدا می کند و صمیمت ها را کمتر می کند.

اما وجود دارند کوچه ها و روستاهایی که کمترین تکنولوژِی نیز در آن دیده نمی شود و در محرومیتهای زیادی به سر می برند.

در گذر از روستای وایمند که یکی از محرومترین روستهای تفرش محسوب شده ، خانه ای قدیمی و فرسوده در این روستا توجه مرا به خود جلب کرد ، از ظاهر خانه و درب خانه به نظر می رسید که کسی در آنجا زندگی نکند ولی اهالی می گفتند یک پیر مرد و یک پیر زن در آنجا زندگی می کنند .با زدن در وارد خانه شدم.

مرد و زنی را دیدم که گذر زمان و ناملایمات روزگار و زحمتهای بسیار ، چیزی جز بیماری و پیری و تنهایی برای آن ها به یادگار نگذاشته است .

در حیاط این منزل ، جوانان اردوی جهادی را دیدم که با شور و شوق فراوان مشغول ساخت حمام و دستشویی برای این خانواده محروم بودند.

با صاحبخانه که «میرزاعلی وایمندی» و همسرش به گفتگو نشستیم . آنها نمی توانستند فارسی صحبت کنند ، با کمک یکی از اهالی سوالهایم را آنان پرسیدم.

میرزاعلی گفت : پیری و مریضی امان کار کردن را ازمن گرفته است و به سختی راه می روم .

خانه ام دستشویی قدیمی داشته و حمام ندارد .

منبع : http://www.nedayetafresh.ir